Dus bij de eerste de beste glegenheid naar mijn lokale strandje aan de Maas getogen en voorzichtjes vanachter op het dek de oceaankuip van de Svalbard in gegleden. Een voordeel ten opzichte van de Inua komt hierbij gelijk naar boven, deze wilde als de kano tot de aan de kuip in het water lag heel snel op 1 oor gaan liggen met de lange spitse punt in het water en de v-vorm op de kant. De vlakkere bodem van de Svalbard zorgde hier voor comfortabele stabiliteit dus. Dat kwam mooi uit, want door het mooie weer was het strandje aardig bevolkt met badgasten en ik voelde heel wat ogen in mijn rug priemen. Snel weg dus en wegvarend voelde de Svalbard eigenlijk hetzelfde aan als de Inua. Dat was niet verkeerd, want de Inua is een mooi varende snelle zeekano. Ik had verwacht dat de Svalbard iets zenuwachtiger zou zijn, maar dat lijkt mee te vallen. Na een klein stukje varen even de voetsteuntjes verstellen op een strandje en toen onder de kraan bij de steenfabriek door geslalomd. Hier bleek de Svalbard mooi te reageren op opkanten en de boeg/hek peddelroeren die ik uitprobeerde. Het kan nog allemaal iets soepeler, maar dat ligt aan mijn beperkte capaciteiten en een beetje gewenning op deze eerste kilometer.
Daarna een stuk rechtuit voorbij Veen, waarbij ik het idee had dat de snelheid hetzelfde was als ik gewend was. Een nadeel kwam wel tevoorschijn, ik begon slapende voeten te krijgen door de kleine voetsteuntjes. Ik ben de zelfgemaakt blokken schuim gewend waar ik mijn voeten op allerlei manieren op kan laten steunen/bewegen. Misschien komt het ook door gewenning of een randje aan het verder heerlijke en lage schuimzitje. Ik probeerde uit alle macht mee te trappen, om de doorbloeding te verbeteren, maar echt lang helpen deed dat niet. Iets voorbij Veen gestopt om de benen te strekken.
Omdat het mooi weer was even afkoelen in het water, het water was een lekkere temperatuur dichtbij de kant en wat dieper redelijk fris zeg maar. Toen ik eenmaal door was weer terug de kano in met het idee om met een duikbrilletje op om te slaan en kijken hoe ik uit de kleine kuip kon komen. Dat omslaan viel nog niet mee, want ik durfde me in eerste instantie niet te laten vallen. Raar maar waar. Na een paar minuten maar een paar hoge en lage steunen geoefend en toen moest ik toch maar om. Ik lag gelijk uit de kuip en dat viel me mee. Ik merkte wel dat ik mijn orientatie kwijt was en de peddel los had gelaten, wat eigenlijk ook niet hoort....
Na nog een poging eens geprobeerd om weer op te rollen, maar daar ging alles aan mis, ik was volledig de weg kwijt onder water en na een niet zichtbare poging met de peddel kwam ik iets gedraaid in de kuip te hangen, waardoor mijn benen ietwat klemden en in die 0,5 seconden die dat extra duurde raakte ik bijna in paniek. Nog veel te leren dus, maar ik heb geluk, want het water zal de eerstkomende tijd allen maar warmer worden ;)
Korte impressie van dit, hilarisch om terug te zien, gepruts: tobben (Niet voor niets niet naar youtube gezet)
Daarna weer terug, ondertussen een beetje langs steigertjes draaien hier en daar, met nu wat scherper opkanten, waar de Svalbard heerlijk prachtig op reageerde door mooi te draaien. Na een minuutje of 40 weer terug met ontzettend dode benen waar ik maar net op kon blijven staan. Heeft nog de aandacht dus.
Conclusie ten opzichte van de vorige post. Veel overeenkomsten, maar ook positieve verschillen. De nadelen; lastigere instap, voor mij een bijna onmogelijke re-entry op het water (rollen leren dus) en de slapende voeten. (misschien toch weer schuimblokken inbouwen?)
De snelheid is even moeilijk vergelijken door het proberen/verstellen/spelevaren, maar op de eerste indruk lijkt het me minstens vergelijkbaar. En de betere wendbaarheid is het pluspunt op dit moment. Naast de prachtige lijn en kleurcombinatie natuurlijk.
2011-04-20 14:15 weergeven op een grotere kaart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten