maandag 17 oktober 2011

17 oktober

Na weken 'droog gestaan' te hebben eindelijk weer eens tijd om een middagje het water op te gaan. Met een lekker zonnetje erbij de eerste paar kilometer rustig opgestart, maar na een half uurtje begon ik weer in vorm te raken. Uiteindelijk het vertrouwde 'rondje Poederoijen' gedaan. Was toch weer even geleden en dus weer leuk. Altijd een mooi ijkpunt om het binnen 2 uur te proberen. Lukte helaas net niet door de stramme opstart, even wachten voor de pont, fotootje maken, zijwind en een pi(t)sstop. Excuses genoeg dus, maar de volgende keer gewoon harder doorpeddelen dus.
Ik heb wel mijn best gedaan in ieder geval ;-)

2011-10-17 14:16 weergeven op een grotere kaart

woensdag 7 september 2011

7 september 2011


De zomer loopt ten einde, maar voor het weer maakt dat weinig verschil.
Windkracht 5Bft uit het westen en regen.
Net voor ik het water opging keek ik nog even op de buienradar en die gaf geen buien aan, dus dat was mooi dacht ik. Geen jasje aan en peddelen maar.
Binnen 10 minuten kwam de eerste bui al naar beneden en afwisselen was het droog en nat.
Het eerste stukje dacht ik nog dat het wel meeviel met de wind, maar toen ik wat dichter bij de Bergsche Maas kwam begon de wind toch wel voelbaar te worden.
Op de Bergsche Maas rechtsaf tegen de westenwind in en daar stonden toch wel wat schuimkopjes op de golven hier en daar. Na een kwartiertje omgedraaid en over de golven heen kon ik af en toe een surfje meepakken en zo flink wat snelheid maken.
Zo in m'n eentje midden op de maas door een golf opgepakt worden was best spannend. Eenmaal weer de Afgedamde Maas op had ik wel een brede grijns op mijn gezicht, want het was wel gaaf!


MyTracks log weergeven in nieuw venster helaas met een niet kloppende uitschieter het weiland in

woensdag 31 augustus 2011

24 en 29 augustus

In een week tijd twee keer gepeddeld en twee keer vrijwel dezelfde route.
Was het woensdag de 24e nog lekker rustig weer met een matig windje, maandag de 29e was het weer eens raak met een onderkant windkracht 5.
Daarom weer dezelfde route genomen als zoveel andere keren, eerst westwaarts tegen de wind in en daarna met de wind mee terug.
De 24e was ik tot Andel geweest en daar een beetje rondgetourd en toen weer terug.
My Tracks
De 29e hield ik het iets eerder voor gezien doordat ik me flink af had gebeuld tegen de wind in, na een 55 minuten had ik net pas 5 kilometer gehad en ik was er al aardig aan. Omgedraaid en met een lekkere duw in de rug en met een heerlijk licht wordende peddel van de wind terug. Ik had geen puf meer om echt mijn best te doen, maar ik was wel in 40 minuten terug. Dat komt neer op ongeveer 8 kilometer per uur gemiddeld en dat met een paar korte onderbrekingen voor drinken en om de schouders wat rust te geven.
Met zo'n wind mee ga je makkelijk 50% harder dan met dezelfde wind tegen.
Dit jaar al relatief veel keer gevaren met veel wind, maar dat is ergens ook wel lekker, net iets spannender dan de normaal vrij saaie Maas en tegen de wind en golven in ploeteren is gewoon mooi. Helemaal als je daarna met een gang terug kunt gaan naar het beginpunt.
My Tracks van 29 augustus

zaterdag 13 augustus 2011

13 augustus

Na een lange dag werken net even de tijd genomen om te ontstressen.
Op het werk snel een paar worstenbroodjes naar binnen en bij thuiskomst direct omgekleed en de kano tevoorschijn gehaald. Binnen een half uur zat ik op het water en kon ik gaan genieten.
Het is nog steeds zomer 2011, dus het miezerde wel, maar er was voor de verandering verrassend weinig wind. Omdat ik toch een beetje gaar was en op tijd terug moest zijn geen kilometers gekanoëd, maar een beetje om boeien heen de bochttechniek aangescherpt met kanten, boeg-en hekroeren, lage steun bochten en allerlei varianten hierop.
Doordat het flink doormiezerde had ik een jasje aangedaan (was voor de temperatuur niet nodig) en daar was ik even later blij om, want toen kwam de regen er, onaangekondigd door buienradar, flink uit zetten.
Na een half uurtje al weer terug, heerlijk opgefrist van het buiten spelen. Nu een snelle douche en even uitrusten in het weekend!

2011-08-13 18:27 MyTracks log weergeven in groot venster

woensdag 10 augustus 2011

08 augustus 2011

Maandagavond, grote kans op regen, 17 graden en voor de verandering weer een stevig windje.
Volgens de berichten zou het gaan om gemiddelde 36km/h wind en dat is dus weer windkracht 5. Op het water merk je die windkracht goed, maar het was al vrij snel duidelijk dat het toch wel een stukje minder hard waaide dan de vorige keer (en ik twijfel over de keer daarvoor).
Maar (schuin) tegen de wind in moet je dan wel gewoon lekker beulen om een beetje vooruit te komen. Het zonnetje scheen af en toe fel in m'n gezicht, maar na ruim een uur begonnen de regenwolken toch dreigend dichterbij te komen, dus bij de camping van Andel omgedraaid en vanaf daar met de wind in de rug en iets later schuin van achteren weer terug in een 45minuten. Iets minder profijt en iets meer last dan de laatste keer dat ik die richting op ben geweest, want toen kwam ik ruim 2 kilometer verder in dezelfde tijd.

Net met de eerste regendruppels kwam ik op het strandje terug, maar voordat ik uitgestapt was klaterde het uit de lucht en was ik alsnog nat.

Het was gelijk de eerste keer dat ik de Nordkapp gebruikt heb. Het verschil in grootte met het peddelblad van de Kinetic Touring is minimaal en zonder direct vergelijk kon ik daar niet veel verschil in merken. De 10cm kortere lengte en 15 graden minder feather tussen de bladen voelde heel natuurlijk aan en ik hoefde er niet op te letten of aan te wennen. Met de ogen dicht zou ik waarschijnlijk geen verschil gemerkt hebben! Bevalt goed dus en waarschijnlijk ga ik binnenkort ook een keer de Kinetic Touring peddel iets inkorten en 15gr. minder feather geven (van 60 naar 45graden).

2011-08-08 18:42 My Tracks hier groter

zaterdag 6 augustus 2011

Lendal Nordkapp aanpassen


Een tijdje geleden kwam ik op marktplaats een Lendal Nordkapp tegen.
Dit is een inmiddels legendarisch model peddel wat nog steeds bestaat, veelal in carbon e.d. maar het exemplaar wat ik gekocht heb is een wat oudere, maar wel onverwoestbare, met een (ondeelbare) fiberglas steel en dikke plastieke bladen.
De lengte was een mooie 217cm, maar de bladen stonden nog op 90 graden ten opzichte van elkaar. Omdat ik nu gewend was aan bladen die 60 graden ten opzichte van elkaar gedraaid zijn en dit liever minder zie dan meer kwam het er maar niet van om er mee te gaan peddelen. Via uk riversguidebook kwam ik een tip tegen om met stoom uit een waterkoker de lijm te verwarmen waarmee het blad vastzat en vervolgens een draai eraan te geven, maar dat lukte niet.
Uiteindelijk kwam via het blog van Axel Schoevers de oplossing binnen voor mijn probleempje. Axel was met een soortgelijk doel bezig om zijn oude peddels aan een nieuw leven te helpen.

Dus hierbij met dank aan Axel de gebruiksaanwijzing om oude Lendal peddels moderner te maken:





Een 217cm Lendal Nordkapp met 90gr 'feather'






Je zaagt minimaal 6cm van de linkerkant van de steel af. (dit om de index aan de rechterkant intact en op de juiste plaats te houden)






Hier zie je hoe het peddelblad in de steel vastzit, loskrijgen is het lastigste gedeelte.






*optioneel: Zorg dat je zoontje er niet met het peddelblad vandoor gaat, dit heb je namelijk nog nodig...






Als er een aluminium ring omheen zit dan moet deze voorzichtjes doorgezaagd worden en kan vervolgens simpel losgewipt worden.






Maak nu met het zaagje voorzichtjes een schroefdraadachtige snee in de steel vanaf het blad tot het uiteinde. Aan de achterkant kun je goed zien hoe diep de snee moet zijn. De steel moet door, maar je moet niet te diep in de 'plug' van het peddelblad.


Vervolgens met een schroevedraaier de fiberglas steelresten van het blad halen en eventueel licht schuren.






Het blad past nu als het goed is weer makkelijk op de steel. Omdat ik een 'feather van 45gr wilde heb ik met schilderstape en pen 90gr en 0 graden gemarkeerd op de steel. Het makkelijkste is om de 90 vooraf te markeren. De 0 graden heb ik opgezocht door de peddel op een vlakke ondergrond te leggen met de bladen gelijk. Even het verschil opmeten tussen de 0 en 90 en in het midden zit dus 45graden. Niet 100% perfect, maar goed genoeg voor mij.



Hier het verschil met de 60 graden van mijn andere peddel, een 220cm Lendal Kinetic Touring



En hier het verschil in lengte nadat ik het blad met epoxylijm had vastgezet.

Eindresultaat na deze simpele ingreep.




Een 210cm Nordkapp met 45gr. gedraaide bladen, oftewel een veel modernere maat waardoor deze klassieker weer een jaar of 15 vooruit kan.


maandag 18 juli 2011

18 juli-Windkracht 5

Alweer lekker herfstweer op deze maandagmiddag in juli.
Na afgelopen woensdag flink in en tegen de wind gewerkt te hebben kon ik er nu nog een tandje bijzetten. De voorspelling was ZW kracht 5.
Dichtbij huis betekent dat dat ik ergens tussen de waterkering van de Bergsche Maas en Neder-Hemert de wind recht mee en tegen kon krijgen.
Eerst tegen de wind in naar de waterkering. Het waaide echt behoorlijk hard dus, de peddel moest af en toe goed beetgehouden worden en met wind van opzij moest ik er zelfs een beetje tegenin gaan hangen. Zo'n harde wind had ik nog niet gehad, maar de golven vielen op dit stukje relatief tegen. Die waren niet veel hoger dan die afgelopen week bij Veen, maar dat is ook een veel langer stuk.
De weerstand van het bovenste peddelblad tegen de wind in was bijna net zo zwaar als de weerstand van het water.
Omgedraaid en toen dreef ik zonder te peddelen al net zo snel als met peddelen tegen de wind in. Het peddelen zelf ging ook lekker vlot, gewoon uit het water lichten en de wind duwde hem wel naar voren. Bij de molen van Nederhemert weer gedraaid en nog een stukje terug richting de waterkering, maar daar al snel weer gedraaid over de golven van een jachtje en weer terug naar het beginpunt.

Lekker gewerkt in ieder geval...

2011-07-18 13:54 weergeven op een grotere kaart

donderdag 14 juli 2011

13 juli 2011

Voor het eerst in de Svalbard mijn vertrouwde 'rondje Poederoijen' gedaan.
Lekker recht tegen de vrij stevige westenwind en bijbehorende golfjes in heen en in één ruk door de naar de sloot waar ik even wat beschutting had. Omdat het me wel leuk leek een snelle tijd neer te zetten weer stevig doorgebeuld op de weg terug en met de wind mee en over de golven kon ik flink snelheid maken op de weg terug.

Ik had niet verwacht om het record van de Inuit Inua te verbreken, zeker niet omdat ik toch flinke vertraging had van de wind. Toen ik even stopte om de GoPro uit te zetten waaide ik zomaar meters achteruit. Maar zonder het nu gecontroleerd te hebben geloof ik toch dat het gelukt is. Mooi! :-)

My Tracks GPS-log weergeven op een grotere kaart(helaas weer met foute topsnelheid)

zaterdag 9 juli 2011

Heusden

Vandaag een tripje richting Heusden gemaakt. Ik had ongeveer 1,5 uur om te kanoën en omdat het lang geleden was dat ik die kant op ben geweest was de keuze snel gemaakt. Afgezien van de (mot)regen en de harde wind is er weinig spannends gebeurd. In de haven van Heusden even rondgeneusd en gekeken of ik Heusden rond kon varen, maar dat lukte niet. Me wel verbaasd over de vele dure jachten waarvan sommigen wel als klein marineschip kunnen doorgaan.



Dit oude vissersbootje zag er het schilderachtigst uit met de oude haven en molens op de achtergrond.

2011-07-09 11:20 weergeven op een grotere kaart

woensdag 6 juli 2011

5 juli 2011-Waal

Vakantietijd voor mij, dus wat meer tijd om met de auto op pad te gaan.
Eindelijk weer eens naar de Waal. Ik had hier al lang zin in, maar het kwam er telkens niet van. Maar nu kon ik eindelijk weer eens kanoën op de rivier en langs de stranden/uiterwaarden waar ik vroeger zoveel gespeeld heb en waar ik een jaar of 17 geleden met de Wato kano's samen met mijn vader begon te kanoën.



Bij de veerpont het water in. Het was mooi zonnig, ietwat nevelig, weer met weinig wind. Eerst stroomopwaarts natuurlijk. Ik wilde proberen om bij Nieuwaal de bocht te halen die direct aan het water ligt, ik weet nog dat we vroeger tijdens de verste tocht daar net niet geweest waren, dus het zou mooi zijn als ik daar nu even dunnetjes overheen kon. Maar dat was geen hoofddoel, ik wilde een beetje genieten en spelen met de stroming en mijn Svalbard uitproberen op eens wat ander water dan de Maas waar ik gemakshalve het meeste vaar.

Bij de eerste krib ging ik nogal wijd, het viel niet helemaal mee om de Svalbard mooi het kribbetje rond te krijgen. Na even de skeg een stukje uit te hebben gezet en toen ik later wat durfde te kanten ging het trouwens prima. Er stond even een flinke deining en ik waande me zowat op zee. Maar even later was dat weg en over het algemeen was het vrij rustig. Dit kwam door de mooie weersomstandigheden en door het opvallend rustige vrachtverkeer.

Al vrij snel was ik bij Zuilichem en rustig doorpeddelend gingen we verder. Ondertussen was het net voor de kribben toch altijd een beetje opletten, want daar is het water toch wat onrustiger en af en toe, met name door scheepvaartgolven, kwamen er toch wat hogere golven dan ik gewend was soms wel over het dek heen gespat.

Maar al met al weinig aan het handje en na ruim een uurtje was ik al bij Nieuwaal. Gewoon maar even verder dus, maar ik vond het wel tijd voor een boterhammetje, dus ietsje verder gestopt bij een mooi vlak strandje en daar het zwemvest en spatzeil uitgedaan voor wat frisse lucht. Mooi een foto maken met de gsm.



Maar toen opeens liep heel het strand vol met golven en moest ik de kano beethouden om hem niet te laten wegspoelen. Het zemvest, spatzeil en gsm-hoesje lagen erachter in het water en gelukkig kon ik met één hand de gsm en met de ander de kano en de spullen erachter beethouden, maar die zaten lekker vol met nat zand. Klassieke fout, vroeger als klein kind liepen mijn laarzen al weleens vol als we te laat terugrenden van de golven.



De kano maar naar iets veiliger oorden gesleept en onder de boterhammen maar eens op de gps gekeken hoe de stand was. Gemiddeld had ik stroomopwaarts toch ruim 6km/h gehaald. De stroming viel me inderdaad alles mee (door het lage water?) en natuurlijk doordat ik bij de kribbetjes binnendoor ging.
Ook zag ik dat ik maar twee kribvakken van de Gamersche Waarden verwijdert was, dus dat was wel leuk om eens te gaan kijken.
Al wegvarend kwam er net een klein bootje aan dat even later een Shell tankbootje bleek en precies voor mijn neus vertraagde er een containerschip om al varend bijgetankt te worden. Even aangekeken en toen erachteraan richting de uitgravingen bij Gameren. Alleen toen ik daar aankwam begon ik de schouders lichtjes te voelen, dus het bord 'Verboden Toegang' kwam me niet heel slecht uit en was een mooi excuus om om te draaien.
Even nog gekeken richting Zaltbommel waar de Toren en de Brug duidelijk te zien waren, dat moet haalbaar zijn dacht ik nog toen ik toch maar de andere kant opging.
Inmiddels toch ca. 1 uur en 40 minuten stroomopwaarts gevaren zonder de pauze en terug was ik binnen een uur. Scheelt toch behoorlijk hoewel ik daar op het water niks van merkte. En ondanks dat het eerste gedeelte van de terugreis heel rustig ging moest ik later toch door een paar flinke golven heen en een paar keer netjes aan de kant voor scheepvaart. Dat kost zo een paar minuten. Geeft niks, hoort bij de Waal. Wat ik erger vond was het plezierjachtje met bejaarden wat al slingeren vanachter een vrachtschip een paar keer recht op me af kwam waardoor ik voor de zekerheid maar achter een krib heb gewacht. Volgens mij hadden ze zelf niet door wat ze aan het doen waren, maar dat maakt het alleen maar erger.

Maar al met al een prachtige morgen varen voor me en zeker voor herhaling vatbaar.
En de slapende benen? Ik had dezelfde neopreen rol als de vorige keer voor het zitje gelegd en uiteraard voel je na 1,5 uur in dezelfde houding wel wat. Maar dat is dan gelijk over zodra je opstaat. Met andere woorden: Nergens last van en dat is wel lekker...

De GoPro video op YouTube:

Vimeo:

Of als (tijdelijke) download (rechtermuisknop-doel opslaan als):
http://www.rivierenlandmedia.nl/Media/05072011waal.mp4

Kaartje:

My Tracks log weergeven op een grotere kaart Helaas beweegt vooral tijdens de pauze het signaal een beetje heen en weer waardoor de topsnelheid niet klopt.

woensdag 22 juni 2011

22 juni-Andelse Sluis

Vandaag naar de Andelse sluis heen en weer geweest.

Ik kon de bijna 9km heen in een stuk varen, dus dat was mooi, maar eenmaal aangekomen bij de sluis was het wel hoog tijd voor een pi(t)sstop. Ik had na ruim een uur in de kano minder last van slapende voeten dan normaal na 20 minuten, maar helemaal weg was het nog niet.
Daarom maar eens iets uitgeprobeerd wat ik ook al eens op internet heb gelezen bij mensen met soortgelijke problemen, een matje (in dit geval een stuk neopreen) op het zitje en zo het zitje gelijk iets verlengen.


Het standaard schuimzitje is inderdaad erg kort, maar omdat de benen gelijk in een aardige hoek omhoog gaan merkte ik niks van het verlengen. Maar ik moet zeggen, het zat heerlijk.
Weer terug op weg langs de kant van Andel en al vrij snel begon het te regenen.


Niet heel veel verder bleek het neopreen toch niet zo lekker te zitten, want ik kreeg weer ouderwetse kramp en daarom halfweg terug maar gestopt. Het idee van het zitje verlengen bleef me een goed idee lijken, dus daarom de plak neopreen van het zitje afgehaald en er als een rol voorgeplakt.


Ik had inmiddels wat pijntjes in de benen gekregen, dus helemaa l zeker weten doe ik het niet, maar het laatste halfuur terug heb ik totaal geen last van kramp of slapende voeten meer gehad. Dus het lijkt erop dat het zitje verlengen een schot in de roos was. Binnenkort nog eens proberen en als dat echt de oplossing is, dan ga ik het zitje verlengen met wat schuim.
Al met al een geslaagde en lekkere middag, met weer eens een wat beter aantal kilometers dan de laatste tijd.
Ook heen en terug nog wat gespeeld in de stroming die werd veroorzaakt door een duwboot die op de scheepswerf een grote bak naar boven probeerde te duwen. Dit gaf loodrecht op de maas een behoorlijke stroming waar ik wat heen en weer werd gespoeld.

Google Maps track weergeven in een ander venster

dinsdag 21 juni 2011

20 juni

Na afgelopen woensdag een tijd aan het zitje gewerkt te hebben was het tijd om eens uit te proberen of al die moeite nu eindelijk eens merkbaar resultaat gaf.
Omdat ik maar ongeveer anderhalf uur had zette ik koers richting het strandje bij Wellseind. Heen en terug is dit ongeveer 10km, dus dat zou mooi kunnen passen.
'Normaal' begon ik na een minuut of 10 tintelende voet(en) te krijgen, waarna na nog eens 10 minuten allebei de benen hardstikke 'dood' waren.
Nu begon ik na een minuut of 15 wel wat tintelingen te voelen, maar ik kon met een beetje beweging van de voeten en benen nu de tijd voor een stop makkelijk rekken naar ruim 50 minuten, dus dat is een verbetering van 100%
eerste helft
Deze stop maakte ik niet helemaal toevallig bij het boompje waar ik de vorige keer een mooie foto heb gemaakt die nu als canvasdoekje op mijn kantoortje hangt. Daarom even een korte poging tot herhaling gedaan:



Na een korte stop weer verder, tussendoor even de telefoon herstart omdat ik het GPS signaal kwijt was. De Samsung Galaxy S heeft vorige week een Android update (2.3.3.) gehad, maar daardoor werkt de GPS weer iets minder goed. Hierdoor geeft de topsnelheid een verkeerde waarde, omdat vooral aan het begin de GPS soms een snel sprongetje maakt. Moet ik weer even aan prutsen dus.
Daarom nu dus 2 MyTracks maps: tweede helft van de trip.
Omdat het lekker rustig was op het water qua verkeer en wind kon ik me mooi concentreren op de voorwaartse slag. Na het bekijken van de nieuwe Sea Kayak Essentials DVD (aanrader!) heb ik een paar mooie tips opgedaan die ik geprobeerd heb in de praktijk te brengen. Dit heeft geresulteerd in gemiddeld ruim 7,75km/h over ruim 10km en dat is een mooie snelheid.
Ik ben in ieder geval blij dat ik wat verder gekomen ben, ik heb nog wel een paar ideetjes over het zitje en misschien nog wat rommelen aan de voetensteun (buis/schot?) en dan zie ik het vooralsnog wel weer 'zitten'.

13 juni

2e pinksterdag, normaal gesproken een stralende dag, was nu een sombere winderige dag. Voor veel mensen geen fijn weer, maar om te kanoën wel lekker, met als heerlijke bijkomstigheid dat er weinig idioten op het water te vinden waren terwijl ik normaal op een feestdag het liever vanaf de kant bekijk. In de middag even een klein rondje gedaan van bijna 10km rondom huis, met 2 stopjes omdat ik weer slapende benen kreeg.


GPS-log Het een en ander aan de rugband versteld en ook de schuimblokken onder het zitje uit gehaald, ondertussen wat heen en weer gelopen en wat rek en strekbewegingen gedaan, maar allemaal met weinig resultaat.

Op woensdagavond had ik tijd en om te beginnen heel het zitje maar eens uit de kano getrokken. Dat ging een stuk makkelijker los dan ik had verwacht, dus dat viel al mee. Gelijk maar eens zonder zitje in de kano gezeten en dat zat verrassend goed, ook had ik nog best goed contact met de kano zonder de heupsteunen.


Daarna eens bekeken hoe de rugband precies vastzat.


Het zitje ook eens getest buiten de kano en dat zat best lekker. Op de foto zijn goed de gaten gezien die ik een tijdje geleden al in de zitting had geboord.

Ook de sleuven in de heupsteun die erin zitten om de bevestiging met de rugband goed te laten passen zijn zichtbaar. Ik dacht zelf eerst dat deze gescheurd waren (vandaar de tape), maar dat is dus bewust gedaan. Omdat ik zonder zitje ook goed zat in de kano heb ik aan beide kanten van de heupsteunen de voorste celschuim blokken verwijderd die de loze ruimte opvullen tussen zitje en kano en zo de heupsteunen (te?) goed aanklemmen. Door deze weg te halen hoop ik wat druk van de bovenkant van mijn benen te halen. De achterste laat ik zitten om toch goed contact te houden, hier heb ik wel een paar millimeter weggesneden voor iets meer ruimte. Eens zien wat dat gaat brengen.

vrijdag 3 juni 2011

25 mei

Een foto van het laatste tripje dat ik gemaakt heb.

Helaas was deze stop noodzaak omdat toch al weer snel de benen begonnen te slapen.
Ik moest ieder keer binnen het half uur stoppen om de benen te strekken. Niet goed dus.
De ophoging van het zitje heeft duidelijk niet het gewenste resultaat, ik heb nog wel een paar ideetjes waar het nog aan zou kunnen liggen, maar die wil ik eerst even uitproberen voor ik ze neerzet.

Op het moment komt het door drukte helaas weinig van kanoën, maar daarna hoop ik snel de oplossing te hebben gevonden. Het zou zonde zijn als er een ander zitje in moet komen. Voor de rest vermaak ik me namelijk prima in de mooie VKN Svalbard.
2011-05-25 15:00 My Tracks kaart

woensdag 11 mei 2011

Woensdag 11 mei

Nadat ik maandag toch weer last had van slapende voeten nu eens naar het zitje gekeken en bedacht om het met een paar strategisch geplaatste repen schuim op te hogen.

2 van die blauwe schuimblokken eronder van 2cm dik, gelijk het zitje iets naar achteren vastgeklemd en geprobeerd of dit scheelde. Ik denk zelf namelijk dat de bolling in het zitje iets te klein is voor mijn achterwerk en dat daardoor de doorbloeding niet optimaal is.

Het was lekker weer, zonnig, beetje bewolking en een fris windje zodat het niet te heet was in de wetsuit. In een redelijk rechte lijn vertrokken om mijn 15km rondje Poederoijen eens te doem met de Svalbard, maar richting Aalst begon mijn rechtervoet een beetje te tintelen, een tijd later het hele rechterbeen en een tijd daarna mijn linkerbeen. Ik denk zelf dat er iets drukt aan de rechterkant en dat daardoor de boel misgaat.

Ik was inmiddels bij het pontje van Veen en heb daarna het eerstvolgende strandje uitgezocht om te stoppen, ik kon letterlijk niet meer op mijn benen staan. Daar even op de kano gezeten en toen wat rondgelopen en weer eens kritisch naar de rugband gekeken, die ik na maandag weer iets strakker had gezet. Er loopt een touwtje vanuit de heupsteun naar de rugband, misschien snijt die in mijn been? Iets in hoogte en lengte verstelt en toen maar weer terug met een nog ietwat onprettig gevoel in benen en kont.

Maar eens afgeslagen de sloot in bij Veen achter een aantal huizen langs. Dat was wel leuk, maar door de langdurige droogte staat alles laag en die sloot was bijna niet te doen. Helemaal naar het eind kon ik niet, want ik liep bijna vast in de blubber. Met moeite gedraaid en weer verder terug. Het tintelende gevoel kwam niet zo snel terug als ik had verwacht. Tegenover restaurant de Fuik nog even gestopt, want ik kreeg een zere kont, ondanks het zachte schuimzitje! Hier de blauwe hardschuimen verhogingsstrips wat verder naar voren en dichter bij elkaar onder het zitje verschoven en volgens mij begint het nu ergens op te lijken.

Snel het water in, want er kwam een mooie vierkante bak met een kraan aan met een mooie golf opzij. Vlakbij me, liet dit schip de snelheid terugvallen en bleef achter me had ik het idee. Ik wat verder opzij en bijna gestopt en toen leuk met de wat kleinere golf kunnen spelen. Geeft toch een mooie snelheidskick toen ik uiteindelijk op de laatste golf toch een stukje kon surfen. Waarom de bak snelheid minderde werd me vrij snel duidelijk, want vanaf het schip gebaarden ze naar me dat ze bij Wijk aan de kant gingen liggen. Even achterblijven dus en uiteindelijk nadat de boot stopte nog mooi met de laatste rollers mee vooruit.

Ik had nu totaal geen last meer van slapende of tintelende voeten en benen, dus maar weer eventjes het haventje in voor wat gedraai rond de afmeer palen. Daarna nog een rondej om het schip gedraaid en met een volgend vrachtschip proberen meet te surfen. Deze boot ging net iets te langzaam en gaf bijna geen golven, dus dat ging helaas niet door.

Wel met een lekker gevoel afgesloten dat ik misschien nu de oorzaak van de afknelling te pakken heb. Is nog niet zeker, maar het lijkt er dus op dat de ondersteuning die ik nu recht onder mijn billen geef ervoor zorgt dat de randen iets naar beneden kunnen buigen en zo de doorbloeding niet verstoren. Hoop ik!

Kaartje van deze middag:

2011-05-11 14:14 weergeven op een grotere kaart

Maandag 9 mei

Een hele week flink verkouden/lichte griep gehad en deze maandag begon ik een klein beetje op te knappen. Ik was een beetje aan het twijfelen of ik zou gaan, maar dacht dat een beetje frisse lucht waarschijnlijk geen kwaad kon. En inderdaad, een beetje licht in het hoofd, dus voorzichtjes aan een uurtje gekanoëd, maar wel lekker.
De voetenbuis is een stukje lekkerder dan de steuntjes, ik kan nu de voeten wat meer verplaatsen en voor rechtuit peddelen is het nu lekkerder om de voeten iets in het midden en de knieën wat omhoog te hebben.
Ik kreeg alleen wel weer een beetje slapende benen, dus een kort stopje gemaakt en de rugband heel los gezet, daarna ging het wel beter, maar de steun in de rug was niet optimaal. Nog even knutselen dus....
Lekker een beetje geslalomd en bochtjes gedraaid in het haventje en om wat boeien heen. Na een uurtje toch wel redelijk voldaan weer gestopt.

2011-05-09 13:49 weergeven op een grotere kaart

maandag 2 mei 2011

To sit or not to sit

Deze blogpost is opgesplitst uit de vorige post en stond in eerste instantie daarbij.

Nadat ik de vorige keer weer heel snel ontzettende slapende voeten en daarna slapende/verkrampte benen kreeg heb ik in de dagen daarna wat na zitten denken over een oplossing en ook op internet aan het zoeken geweest naar verhalen van mensen die ook last hadden van kramp/slapede benen (met JR voetensteuntjes). Ik kwam wel wat problemen tegen en als oorzaak werd soms genoemd o.a. te laag zitten en een schuimzitje bijvoorbeeld. Laat ik daar nou net deze kano op hebben uitgezocht, met een mooi op de bodem geplaatst schuimzitje. Maar of dat de oorzaak is betwijfel ik, het zou kunnen doordat je op een schuimzitje vast zit en op een poly zitje wat meer schuift, dat daar de doorbloeding beter van blijft, maar ik zoek het toch eerst bij de voeten en daar kwam ik een mooi stukje van tegen op de zeekajaksite:
To sit or not to sit waarvan ik dus de titel geleend heb.
Die buis over de steunen was een goed idee, want de standaard steuntjes geven maar op een klein gedeelte van de voeten steun. Dus naar de bouwmarkt voor een PVC-pijp, isolatieschuim en tape en toen thuis wat aan het rommelen gegaan met een zaagje:


Dit was met een 75mm buis, die paste mooi over de voetensteuntjes heen, maar niet als ze iets scheef omhoog stonden zoals ze dus op de rails in de kano staan. Dus ik moest terug voor een dikkere buis, de eerstvolgende maat was maar liefst 11cm!
Bekleed met isolatieschuim en tape ziet dat er uiteindelijk zo uit:

De steuntjes zouden misschien een gaatje verder mogen, maar ik kon er niet meer bij, ik zit er nu redelijk strak in. Dat is een mooi uitgangspunt en ik hoop dat dat het verschil maakt.
De rest van de familie heeft er ook vertrouwen in ;-)

zaterdag 30 april 2011

27 april 2011 tweede impressie VKN Svalbard

's avonds een 2e rondje met de VKN Svalbard gedaan.
Het waaide een bovenkant windkracht 4 en doordat ik de vorige keer al heel snel slapende voeten en daarna slapende benen kreeg besloot ik om een beetje in de buurt rond te varen. Eerst tegen de wind in naar de steenfabriek, weer onder de kraan doorgeslalomd en toen met de wind mee weer terug, een rondje door het haventje van Wijk, mooi in rustig water wat kunnen sturen. Toen weer met de wind mee naar de boei bij de splitsing van de Maas richting Neder-Hemert en Heusden. Om de boei heen en toen naar het strandje dichtbij om even de benen te strekken en naar de rugband te kijken, die zat aan een kant niet helemaal goed vast. Op het strandje me boven het achterdek gehesen en toen ik op wilde staan zakte ik gelijk door mijn slapende rechterbeen heen en lag dus met kano en al half in het water.
Ik blij dat ik er niemand was.
Na dit natte uitstapje even zitten denken wat ik eraan kon doen en toen met de km-stand van de GPS voor het spatzeil eens tegen de wind in hard gaan varen, ik kwam hierbij aan iets van 9,5km/h en stevig doorpeddelend aan een ruime 7. Toen met de wind mee weer terug en sprintend haalde ik net geen 10km/h en stevig doorpeddelend een ruime 8km/h. Dat koste wel kracht, dus ik weet niet hoelang ik boven de 8 kan blijven varen. Bij de boei weer opkanten, een stuurslag rechts en een boegroer links en in plaats van vlak achterlangs de boei te gaan kon ik er nog makkelijk voorlangs. Met de juiste techniek echt een lekker sturende boot dus.
Na nog een rondje door het haventje was ik weer terug bij af.
Klik hier voor een kort filmpje (rechtermuisknop-doel opslaan als)

2011-04-27 18:36 weergeven op een grotere kaart
Uiteindelijk maar een klein uurtje gepeddeld, maar wel veel wijzer geworden. Ik kan gaan nadenken over de zitpositie en daarna hopelijk lekker peddelen en mijn stuurslagen verbeteren. Het resultaat is nu sneller zichtbaar.

vrijdag 22 april 2011

Eerste impressie VKN Svalbard

Met een nieuwe kano wil je maar één ding en dat is uitproberen natuurlijk.
Dus bij de eerste de beste glegenheid naar mijn lokale strandje aan de Maas getogen en voorzichtjes vanachter op het dek de oceaankuip van de Svalbard in gegleden. Een voordeel ten opzichte van de Inua komt hierbij gelijk naar boven, deze wilde als de kano tot de aan de kuip in het water lag heel snel op 1 oor gaan liggen met de lange spitse punt in het water en de v-vorm op de kant. De vlakkere bodem van de Svalbard zorgde hier voor comfortabele stabiliteit dus. Dat kwam mooi uit, want door het mooie weer was het strandje aardig bevolkt met badgasten en ik voelde heel wat ogen in mijn rug priemen. Snel weg dus en wegvarend voelde de Svalbard eigenlijk hetzelfde aan als de Inua. Dat was niet verkeerd, want de Inua is een mooi varende snelle zeekano. Ik had verwacht dat de Svalbard iets zenuwachtiger zou zijn, maar dat lijkt mee te vallen. Na een klein stukje varen even de voetsteuntjes verstellen op een strandje en toen onder de kraan bij de steenfabriek door geslalomd. Hier bleek de Svalbard mooi te reageren op opkanten en de boeg/hek peddelroeren die ik uitprobeerde. Het kan nog allemaal iets soepeler, maar dat ligt aan mijn beperkte capaciteiten en een beetje gewenning op deze eerste kilometer.
Daarna een stuk rechtuit voorbij Veen, waarbij ik het idee had dat de snelheid hetzelfde was als ik gewend was. Een nadeel kwam wel tevoorschijn, ik begon slapende voeten te krijgen door de kleine voetsteuntjes. Ik ben de zelfgemaakt blokken schuim gewend waar ik mijn voeten op allerlei manieren op kan laten steunen/bewegen. Misschien komt het ook door gewenning of een randje aan het verder heerlijke en lage schuimzitje. Ik probeerde uit alle macht mee te trappen, om de doorbloeding te verbeteren, maar echt lang helpen deed dat niet. Iets voorbij Veen gestopt om de benen te strekken.

Omdat het mooi weer was even afkoelen in het water, het water was een lekkere temperatuur dichtbij de kant en wat dieper redelijk fris zeg maar. Toen ik eenmaal door was weer terug de kano in met het idee om met een duikbrilletje op om te slaan en kijken hoe ik uit de kleine kuip kon komen. Dat omslaan viel nog niet mee, want ik durfde me in eerste instantie niet te laten vallen. Raar maar waar. Na een paar minuten maar een paar hoge en lage steunen geoefend en toen moest ik toch maar om. Ik lag gelijk uit de kuip en dat viel me mee. Ik merkte wel dat ik mijn orientatie kwijt was en de peddel los had gelaten, wat eigenlijk ook niet hoort....
Na nog een poging eens geprobeerd om weer op te rollen, maar daar ging alles aan mis, ik was volledig de weg kwijt onder water en na een niet zichtbare poging met de peddel kwam ik iets gedraaid in de kuip te hangen, waardoor mijn benen ietwat klemden en in die 0,5 seconden die dat extra duurde raakte ik bijna in paniek. Nog veel te leren dus, maar ik heb geluk, want het water zal de eerstkomende tijd allen maar warmer worden ;)
Korte impressie van dit, hilarisch om terug te zien, gepruts: tobben (Niet voor niets niet naar youtube gezet)
Daarna weer terug, ondertussen een beetje langs steigertjes draaien hier en daar, met nu wat scherper opkanten, waar de Svalbard heerlijk prachtig op reageerde door mooi te draaien. Na een minuutje of 40 weer terug met ontzettend dode benen waar ik maar net op kon blijven staan. Heeft nog de aandacht dus.

Conclusie ten opzichte van de vorige post. Veel overeenkomsten, maar ook positieve verschillen. De nadelen; lastigere instap, voor mij een bijna onmogelijke re-entry op het water (rollen leren dus) en de slapende voeten. (misschien toch weer schuimblokken inbouwen?)

De snelheid is even moeilijk vergelijken door het proberen/verstellen/spelevaren, maar op de eerste indruk lijkt het me minstens vergelijkbaar. En de betere wendbaarheid is het pluspunt op dit moment. Naast de prachtige lijn en kleurcombinatie natuurlijk.


2011-04-20 14:15 weergeven op een grotere kaart

woensdag 20 april 2011

Hollandse glorie: Inuit Inua vs VKN Svalbard

Vorige week nog een rondje gevaren met de Inuit Inua. Daar was verder weinig spannends over te melden, maar naar wat nu best eens zou kunnen is dat het laatste rondje met de Inuit geweest.

De reden? Een hele mooie VKN Svalbard. Ik ben al anderhalf jaar op marktplaats aan het speuren naar een mooie Svalbard en omdat dat toen niet lukte en ik een mooie Inua tegenkwam heb ik die gekocht. Een hele mooie degelijke kano met een mooi verhaal erachter, maar ergens bleef ik een beetje verliefd op de Svalbard. Af en toe kwam er eentje voorbij, maar telkens stond de kleur of prijs me niet aan. Nu opeens stonden er vier tegelijk op marktplaats, waarvan de twee aantrekkelijkste (en dichtbij) bij eenzelfde verkoper. Twee mooie gele Svalbards, een volledig geel met een grote kuip, de andere met een witte bodem en een oceaankuip. De laatste had ook een mooi schuimzitje op de bodem en ondanks mijn bedenkingen over de toch wel kleine instap vond ik deze het mooiste en die is het dus geworden.

Een oceaankuip zorgt o.a. voor een beter bootcontact, maar het nadeel is het lastige in en uitstappen. Tot nog toe vertrek ik altijd vanaf strandjes, dus dat is te doen.



Vanwaar de titel 'Hollandse glorie'? Zowel de Inuit Inua als de VKN Svalbard zijn zeker in ons land bekende modellen die hoog aangeschreven staan op het gebied van vaareigenschappen, kwaliteit en afwerking. Zowel de VKN als de Inuit doen kwalitatief met de beste mee. Een andere overeenkomst is dat het helaas voorbije, maar nog niet vergane glorie is. Door verschillende redenen zijn Kanowerf Arnemuiden (Inuit) en Kanocentrum De Biesbosch (VKN) al een poos gestopt met bouwen. Allebei de kano's zijn van ongeveer hetzelfde bouwjaar, hebben dezelfde lengte, bijna dezelfde breedte, de Inuit 54cm en de Svalbard 55 en het gewicht zou 1 kilo moeten schelen in het voordeel van de Svalbard.
Veel overeenkomsten dus, maar ook wel verschillen.
Op de foto's niet echt zichtbaar, maar in het echt goed te zien, zeker na een blik in de luiken; in de Inuit passen heel wat litertjes meer bagage.


De Inuit staat bekend om de karakteristieke eigenschap dat de volledige lengte gebruikt word in het water. Dit zorgt voor een mooie snelheid en door de scherpe boeg en de lichte V-vorm van de bodem voor een koersvastheid die lastiger te doorbreken is dan de Svalbard die een wat traditionelere lijn heeft met een omhoogstande boeg en een bijna vlakke bodem in het midden. Ook heeft de Svalbard en wat hardere 'wangen'. De Inuit is makkelijk te herkennen aan de waterlijn en de omhoogstaande puntjes, de Svalbard heeft als opvallend kenmerk, de '3-hoekige vorm van het dek'.
Op foto's twijfelde ik soms of ik het wel leuk of apart (beetje hoekige jaren '80 zeg maar) moest vinden, maar in het echt is het zeker in deze kleurstelling een plaatje.

Ik ben er weer blij mee en hoop veel vaarplezier te gaan beleven. De Inuit staat helaas te koop, aangezien deze kano's net iets te groot zijn om in een hoekje te schuiven. Jammer, maar ik zal er met veel plezier aan terug denken.

woensdag 23 maart 2011

21 maart 2011



Prachtig weer. Bijna windstil en met geen wolkje aan de lucht dus een prachtige lentedag. Lekker mijn 'oude rondje' Poederoijen weer gedaan van ca. 15km. Het was heerlijk rustig op het water dus ik kon gewoon midden over de Maas in een rechte lijn varen. De enigste boten die ik heb gezien lagen bij de steenfabriek of waren net voorbij voor ik het water inging. Zal over een paar maandjes wel weer anders zijn...

Uiteraard de GoPro weer mee. Royaal RainX op de lens gegoten, want dat werkte de vorige keer zo goed tegen de druppels. Oeps, eerst per ongeluk op de cameralens i.p.v. op de waterdichte behuizing. Snel weer afgeveegd en toen op de lens buitenop nog een keer RainX, beetje afgedept en klaar voor actie.
Helaas een flinke vetvlek laten zitten midden in beeld, waardoor 2 uur opnames in een wzige vlek veranderd zijn. Niet zo slim Hubert en een flinke les voor de volgende keer. Ik had beter moeten weten.


klik hier voor een grotere kaart

zaterdag 19 maart 2011

16 maart 2011

2e GoPro tochtje.

Afgelopen woensdag 10 kilometer wezen kanoën. Het zou redelijk gaan waaien, maar op het water viel het in eerste instantie wel mee. Daarom dus met de wind schuin mee vertrokken richting Veen. Het was lekker rustig op het water en ik was al snel voorbij Veen. Daar had de noordoostenwind vrij spel en ik had opeens een stevige wind in de rug. Het waaide daar wel erg hard, dus maar even gepauzeerd en toen het eerste stuk tegen de wind in weer terug geploeterd.


Eenmaal de flauwe bocht voor Veen gemaakt vile het wel weer mee en lekker het rondje afgemaakt. Onderweg een paar standpunten voor de GoPro uitgeprobeerd met dit als resultaat:

Klik hier voor een rechtstreekse HD link: http://www.youtube.com/watch?v=K56MhS2G5W4&hd=1

woensdag 9 maart 2011

07 maart 2011-GoPro HD


Ik was al een tijdje aan het kijken naar een waterdichte foto/videocamera en dan met name de GoPro HD. Deze actioncamera kom je tegenwoordig bij zowat alle sporten tegen en dat komt met name door de goede kwaliteit en de relatief erg lage prijs in vergelijking met de concurrentie. Samen met nog 9 anderen hebben we een groupsbuy gedaan via ebay en met wat geluk bij de douane hadden we de camera's binnen voor net niet de helft van de normale nl'se prijs.
Afgelopen maandag was het lekker zonnig weer en ondanks dat er een fris NO-windje stond en het water nog lekker koud was, kon ik geen redenen bedenken om niet te gaan. Het was immers al weer erg lang geleden op een kort uitstapje in januari na.
De GoPro achterop de kano geplakt met de zuignap en voor de zekerheid even geborgd met een bandje, want hij blijft helaas niet drijven. Tegen de wind in vertrokken richting Neder-Hemert en vlakbij Well een sloot in. Dit had ik vorig jaar ook een keer gedaan, maar toen liep ik vrij snel vast in de waterlelies, maar nu kon ik helemaal naar het eind toe varen. Aan het eind gedraaid en ik begon het zowaar erg warm te krijgen. Weer terug de maas op kwam ik weer in de wind terecht en daar koelde ik weer snel af.

Even een bakje koffie gedronken op een strandje, maar door de wind weren mijn vingers ijskoud, dus ik was zo weer vertrokken richting huis. De terugweg met de wind mee ging een stukje vlotter en na een sprintje kwam ik weer op het beginpunt uit. Al met al een geslaagde middag en ik ben blij dat ik weer heb kunnen peddellen. Smaakt naar meer....



2011-03-07 13:45 weergeven op een grotere kaart

woensdag 19 januari 2011

19 januari 2011

Hoog water!

Het is al ruim een week hoog water in het rivierengebied en het begon na al die maanden toch flink te kriebelen om er eens opuit te gaan. De maas ben ik al heel veel op geweest en het leek me nu heel leuk om in 'het Munnikenland' bij Loevestein te kanoën. Ik had vorige week al staan kijken hoe het water daar over de zomerdijk heen kwam en zo het gebied onder water zette.

En nu had ik eindelijk tijd om er met de kano heen te gaan. Het water was inmiddels al iets gezakt en liep nu niet meer over de zomerdijk heen.

Aan de andere kant van het gebied stroomde het nog wel naar beneden de maas in. Ik ben hier nog even overheen gevaren, (terug ging iets lastiger) de maas op, maar ik vond het leuker om boven land te varen. Het water in het munnikenland stond dus qua niveau tussen de maas en waal in.

Hier een foto van de parkeerplaats bij Loevestein, met op de achtergrond een schip over de waal.

De parkeerplaats zelf. Ik heb de toegangsweg en de parkeerplaats veel met de auto bezocht en het is raar om er dan met de kano te varen. Door het water vallen er heel veel herkenningspunten weg en je moet soms goed kijken waar je zit.

Loevestein achter het water

Het was heel mooi varen tussen de kleine zomerdijkjes in, er was helemaal niemand, behalve watervogels, ganzen en veel witte zwanen. Doordat het water iets gezakt was omtstond er een afgesloten gebied zonder stroming. Het enigste ongemak kwam door de koude wind en de regen.

En ik ben voor het eerst door een bos gevaren

De water en de luchttemperatuur waren beide ca. 5 graden, dan voelt het water toch koud aan aan de vingers. Ik heb daarom extra voorzichtjes gedaan, want ik wilde absoluut geen nat pak. Gelukkig ging het ondanks dat ik de afgelopen maanden niet gekanoëd heb erg lekker en heb daarom heerlijk kunnen genieten van deze unieke kans en ik hoop op zeker een herhaling.

2011-01-19 13:16 weergeven op een grotere kaart