woensdag 28 april 2010

28 april 2010 Andelse sluis


Poging 2 van deze week.
De wind was stukken minder hard en het was warm!
Toch maar met het thermoshirt onder de Long-John vertrokken, maar ik was blij dat er af en toe een verfrissend briesje voorbijkwam om af te koelen. Het weerbericht gaf toenemende bewolking op, alleen die heb ik niet gezien. Was al met al lekker zomers dus, met een doorweekt zweetshirt als gevolg
De planning voor deze middag was om richting de Andelse sluis te varen, dat is ca. 9km enkele reis en dat zou dus heen en weer een nieuw recordje zijn voor mij.
Zo gezegd zo gedaan, het water was rustig, er voeren af en toe wat bootjes tegemoet of langzaam voorbij. Het valt wel op dat de kleine langzaam varende plezierbootjes de grootste golven geven. Veel groter zelfs dan vrachtverkeer. Nu dus lekker op het gemakje de golven onder me door laten rollen en zelfs een paar keer geprobeerd mee te surfen, dat valt nog niet mee, want voor ik het wist remde ik dan weer af omdat de golf tever onder me door was. Dat is nog best pittig werken om in die golven recht te blijven. Ging allemaal lekker vandaag, stukken beter dus dan afgelopen maandag.
Vlakbij de sluis gekomen begon ik mijn geblesseerde schouder te voelen en dat deed me een beetje vrezen voor de terugweg.
Na 1 uur en 10 minuten had ik de bijna 9 kilometer afgelegd, dat is een mooi gemiddelde van ongeveer 7,7km/h.

Aangelegd op een prachtig strandje, helaas waaide er van de tegenoverliggende veevoederfabriek een onaangenaam luchtje...

Hier lekker van het zonnetje genoten, wat gedronken en foto's gemaakt en toen wat dichter naar 'de sluis' toe.

Daarna weer gedraaid voor de terugweg. Mijn schouder voelde ik goed, dus ik was even bang dat ik de kracht niet voor de terugweg zou hebben. Alleen na een stukje peddelen viel het wel weer mee en kon ik lekker door. Geprobeerd om de peddel/voettechniek in de gaten te houden, er zijn toch constant puntjes die beter kunnen. De ene keer zit ik lekker mee te trappen, maar dan schep ik weer teveel water. Een ander keer duw ik te laag uit, of de pols knikt teveel, of de romp beweegt te weinig..... Genoeg om op te letten dus.
Ik was wel blij dat ik weer terug was, ik voelde wel aan mijn lichaam dat ik deze afstand nog niet gewend ben, maar ik ben lekker aan het opbouwen nu.
Terug in 1 uur en 20 minuten, 10 minuten langzamer dus, dat komt vooral door even kijken bij de sluis en een paar foto's maken. Afgezien daarvan redelijk hetzelfde tempo gevaren dus. Als ik voortaan met een gemiddelde van ca. 8km/h redelijke afstanden kan varen ben ik dik tevreden.

Aan het riet is goed te zien dat het water nu behoorlijk laag staat.

Het kaartje

Totale tijd weggeweest 2:50 uur inclusief pauze.

26 april 2010

Ik had zin om te kanoen, het was tenslotte alweer 2 weken geleden, maar ik was wel een beetje bang voor mijn schouder. De week ervoor had ik opeens last gekeregen van een oude blessure, er was iets verkeerd geschoten in mijn schouder en daardoor had ik er nu nog een beetje een naar gevoel in. Ik kon er gewoon alles mee doen, alleen voelde het een beetje instabiel.
Toen ik bij het water kwam waaide het redelijk hard voor mijn idee, of ik ben niet zoveel gewend, dat kan ook.
Het resultaat was alleen dat ik totaal niet lekker in de kano zat, het voelde allemaal een beetje onstabiel aan, de golven kwamen van alle kanten, de windvlagen rukte aan de peddel en aan de boot en de pleziervaart zorgde voor rare golven die me de verkeerde kant wilde opsturen, of waar ik hard op rolde. Dit is gewoon een kwestie van lekker laten rollen en zelf rechtop blijven, maar de praktijk viel vandaag een beetje tegen.
Ook zorgde de wind ervoor dat mijn hoofd snel afkoelde, vooral als er druppels in mijn oren vielen was dat niet echt lekker. Ik had eigenlijk een muts/cap op moeten hebben, maar dat is snel weer veels te warm in dit jaargetijde.

Heel kort gezegd, het ging niet echt lekker, ik zat af en toe licht te paniekeren en uiteindelijk na een kilometer of 7 was ik alweer terug.

zaterdag 10 april 2010

10 April 2010

Vandaag kon ik iets eerder weg van mijn werk en ondanks dat ik een beetje vermoeid was had ik toch zin om een stukje te peddelen. Vooral ook omdat er de aankomende twee weken niks van gaat komen.
Thuis gekomen heb ik me gelijk omgekleed en om vier uur zat ik in de zeekano. Het plan was om richting Heusden te gaan, maar doordat ik dan het eerste stuk wind mee zou hebben besloot ik toch maar om richting Veen (schuin) tegen de wind in te gaan. Dan had ik in ieder geval op de terugweg wind mee.
Het waaide best stevig, volgens het weerbericht windkracht 4, maar het zou me niet verbazen als het nog iets harder was. Het water was wat onrustiger dan ik gewend was en de combinatie met een klein beetje pleziervaart zorgde voor flinke zijdelingse bewegingen. Dat was even wennen, maar uiteindelijk ging dat allemaal vanzelf goed.
Omdat het peddelen verder wel lekker ging kwam ik uiteindelijk bij de Veense put uit, dat was dus 5 kilometer van het beginpunt. De gemiddelde snelheid lag op 5 km/h en ik was benieuwd hoeveel sneller ik terug zou gaan, maar eerst was het tijd voor een plaspauze.

Toen het thuisfront gebeld dat ik met een uurtje weer thuis zou zijn voor het eten en vol goede moed terug. Echt veel harder ging het alleen voor mijn idee niet. Ik was toch wat vermoeid inmiddels, de peddel zakte steeds lager en mijn linker schouder zeurde een beetje. Er waaide constant wat koude druppels van de peddel achterop mijn hoofd, dit heb ik nog nooit zo meegemaakt. Het leek ook wel of het iets zachter waaide inmiddels, maar dat denk ik op de fiets ook altijd. Wind tegen is lastig en wind mee merk je niet zo veel van ;-)
Uiteindelijk deed ik ook weer bijna 50 minuten over de reis terug, dus niet de spectaculaire snelheid die ik in gedachten had.
Aan de andere kant, ik heb lekker in het zonnetje op het water gezeten en in ca. 1,5 uur 10 kilometer gepeddelt. Mooie afsluiter van deze week wat mij betreft.

Surprisemail

Ik kreeg gisterenavond een mailtje van mijn vader met een foto van een kajakker die op het punt staat van de Niagarawatervallen te storten.
Natuurlijk herkende ik gelijk mijn foto van 24 maart erin, maar verder was het toch een leuke 'photoshop'.

Mijn vrouw dacht zelfs dat ik een grapje maakte toen ik zei dat ik het was op de foto. "Dat zou je willen", was haar eerste reactie toen ze schuin op het scherm keek.
Maar toch laat ik zulke acties liever aan andere mensen over, geef mij maar wat veiliger water.

woensdag 7 april 2010

7 april 2010


Vanmorgen vroeg opgestaan, want ik was van plan om een leuk tochtje te maken.
De bedoeling was om tegen 8:00 uur in het water te liggen, maar voor ik me aangekleed had, boterhammen gesmeerd, koffie gezet, de kano op het karretje met alle benodigde spullen erbij, etc., toen was het uiteindelijk wel half 9 voor ik wegvoer. Maar dat mocht de pret niet drukken.
In Wijk en Aalburg bij het NOAD terrein vertrokken in westelijke richting, maar na de eerste kilometer vroeg ik me al af of ik de geplande 15 kilometer wel ging halen. Rustig doorpeddelen nam ik me voor, het is nog vroeg en ik heb de hele dag de tijd (eigenlijk alleen de ochtend, maar toch). Zo gezegd zo gedaan en na een paar kilometer zat ik lekker in het ritme en ging het bijna vanzelf. De zon en een klein beetje wind in de rug helpen daar natuurlijk lekker aan mee. Na 5 kilometer een koffiepauze, ik had tenslotte niet voor niets de thermosfles meegenomen.


Let op de 'glow in the dark'-Lendal kinetic touring-peddel

Hierna volgde de leukste 5 kilometer, namelijk door een bochtige sloot langs Poederoijen, dit was gelijk een leuke test om te kijken of de Inua echt zo slecht de bocht om gaat. Dat bleek dus wel mee te vallen, een paar boogslagen bleken meestal voldoende om de bocht te halen. Een paar keer moest ik een boegroer inzetten en 1 keer aan de achterkant op de peddel leunen omdat de bocht wel heel scherp was.

Prachtig toch?
De foto's vanuit de kano zijn met de telefoon gemaakt.

Na deze sloot was het weer een stukje terugpeddelen om bij de maas te komen. Hier de laatste slokken koffie op een strandje op. De gele Inuit had hier veel belangstelling van de aanwezige pony's, maar dat bleek vooral te komen omdat je aan de omhoogstekende boeg dus goed je hoofd kan krabben....

Netjes binnen de tijd de resterende 5 kilometer volgemaakt en vanochtend dus gemakkelijk ruim 15 kilometer gevaren, dat begint er een klein beetje op te lijken.

29 maart 2010

Een middag vrij+mooi weer is een uitstekend excuus om peddelen toch?
De Inuit op het karretje en met de toggle in de ene hand en het stuur van de fiets in de andere hand even de straat uit en de dijk over gefietst, toch wel handig redelijk dicht bij het water wonen.
Ik had een GPS navigatiesysteem bij me om eens te kijken welke snelheid ik nu kon maken. Met de Wato kano haalde ik 7km gemiddeld bij stevig doorpeddelen en dat bleek aardig gelijk te zijn met Inuit. 9 of 10km/h kreeg ik op het slecht afleesbare schermpje te zien, maar dan moest ik goed mijn best doen. Bij gewoon stevig door cruisen bleef ik op 7 a 8km/h hangen.
Deze keer lekker een beetje aan het spelevaren geweest Een paar 'stern' en bowrudders' uitgeprobeerd. Ik had tenslotte net de DVD 'Seakayak with Gordon Brown' bekeken. Een aanrader trouwens, deze DVD geschoten door Simon Willis.

Maar goed, een beetje om paaltjes en bootjes heen gemanoevreerd, blijft leuk, maar is wel hard werken, je merkt dat deze boot graag rechtdoor gaat. Op het laatst nog even geprobeerd mee te surfen met een vrachtschip, maar dat lukte niet helemaal goed met de bescheiden golfjes van het lege schip.
Deze middag een kilometer of 7 gedaan, maar wel een veel lekkerder gevoel dan de vorige week. Geen voetkramp, geen spierpijn, leuk kunnen sturen en spelen en mooi weer ook nog.
Helemaal goed wat mij betreft. Later die dag nog even de muurbeugels aan de schutting geschroefd, met een afdekzeil erachter om de kano o.a. uit het zonlicht te houden.

Arjan Bloem+eerste tochtje

24 Maart 2010

Een dag na mijn verjaardag. 's morgens vroeg uit bed en net iets minder fris dan normaal, maar wel met goede zin richting Wormer! Daar ligt immers het kanomekka van Nederland, Arjan Bloem.


Na de gebruikelijke files kwam ik daar aan en dan valt de mond toch even open, wat een hoeveelheid kano's, kleding, accesoires en een hoop water erbij. Wat wil je nog meer.


Ik had al een boodschappenlijsje bij me en na ruim een uur stond ik al weer buiten met een:



  • Palm Long John


  • Craft thermoshirt


  • Palm kanojack


  • Hiko zwemvest


  • Neopreen schoentjes


  • Handpomp


  • Muurbeugels


  • waterdichte zak+telefoontasje


En toen weer snel naar huis, want het was mooi weer (24 maart!) en dus ideaal om met de nieuwe kleding/spullen, maar vooral met de kano te gaan spelen.




Zo gezegd, zo gedaan. Vanaf het strandje gestart, was wel even wiebelig zo half in het water half op het strand, maar eenmaal drijvend viel het me wel mee. Eigenlijk stabieler als ik dacht, vooral varend. Ook kanten was geen probleem door de goede secundaire stabiliteit. Echt hard draaien viel ondanks opkanten niet mee, maar dat had ik al begrepen uit de test van de zeekajaksite.




Het plan was om een aantal kilometer te kanoen en omdat het de eerste keer in ca. een half jaar was maar te kijken hoever ik kwam. Nou, dat viel tegen. Ik had na 2km al kramp in mijn voet, of het door de nieuwe neopreen schoentjes kwam, of omdat ik gespannen in de boot zat weet ik niet, maar ik had het wel.


Na nog een kilometer had ik het aardig gehad en besloot om te draaien. Net op dat moment riep iemand op de dijk naar me. Het was een ligfietser, dus dat kon bijna alleen maar mijn broer Elco zijn. Hij maakte een paar foto's en een praatje, waarna ik tegen de wind in terugploeterde naar het beginpunt.


Totale afstand 6 kilometer en ik was er totaal helemaal aan tot mijn verbazing. Waarschijnlijk de combinatie van de eerste keer kanoen na de winter+een nieuwe boot+voor het eerst neopreen en zwemvest+het haasten van die dag in combinatie met de verjaardag de avond ervoor.


Excuses genoeg dus, maar geen beste score.
De kleding was in ieder geval warm genoeg, thermoshirt en long john was voldoende vandaag.


Inuit Inua

Maart 2010

Na heel wat maanden zoeken liep ik opeens tegen een mooie zeekano aan.


Een Inuit Inua van nederlandse afkomst, gemaakt in Arnemuiden. Een boot waar vrij weinig over te vinden is, behalve een kort artikel op de zeekajaksite en verder een paar vage opmerkingen hier en daar op forums of vaarverslagen. Hieruit begreep ik dat het een mooi afgewerkte boot was die vooral graag rechtuitvoer.


Een afspraak gemaakt met de verkoper en aldaar aangekomen lag de kano al klaar.

Mijn eerste reactie was: toch wel lang hoor... 5.35m vs de 4.00m die ik van de Wato gewend was.


Maar de boot zag er prachtig uit, dus hup op de auto en mee naar huis.




Een redelijk V-vorm bij boeg en hek en in het midden wat platter, dat belooft een iets spannender vaargedrag dan ik gewend ben...

Voorzien van 3 dekluiken, een Silva 70 kompas en met een voetenschot ipv steunen was deze kano zoals ik hem wilde hebben.


Alleen dat schot stond wat te ver naar voren voor mijn korte benen en laten verzetten is aardig aan de prijs, dus eerst maar eens aan het knutselen met wat 'gesloten celschuim' en 'Powertape'

Ik zit er nu lekker strak in, met de bal van de voet op het schuim en de knieen onder de zijrand van de kuip, waar de vorige eigenaar zelfs een stukje neopreen geplakt heeft. Als ik wil kan ik mijn benen strekken met de voeten plat tegen het schuim, of met de voet naar voren er tussendoor.
Volgens mij is de kano er klaar voor, nu nog geschikte kleding voor mezelf om in dit jaargetijde het water op te gaan.

Hoe het begon

Heel wat jaren geleden kocht ik samen met mijn vader 2 Wato kano's.
We woonden toen redelijk dicht bij de rivier de Waal en liepen toen 's zomers vaak de dijk over met de kano's om op de Waal een stukje te kanoen.
Dit deden we lekker in zwembroek en T-shirt, zonder spatzeil of zwemvest om, precies zoals we daar gingen zwemmen dus.
Een jaartje of 2 later verhuisen we een paar kilometer verder en van kanoen kwam toen weinig meer, ik had toen zelf nog geen rijbewijs en met de auto op stap kost allemaal net even wat meer moeite. Inmiddels had ik gemotoriseerd vervoer ontdekt en dat was ook een mooie hobby.
Met andere woorden, jaren en jaren niet meer gekanoot.
Tot afgelopen zomer het opeens weer begon te kriebelen, ik woon inmiddels redelijk dicht bij de rivier de Maas en waarom zou ik niet lekker gaan kanoen?
Samen met mijn broer of vaak ook alleen de nazomer van 2009 lekker stukjes gevaren, in het begin nog wat onwennig, maar later met gemak 10km of verder.
Veel op internet gekeken naar instructies over van alles en nog wat en stiekem dagelijks op Marktplaats speuren naar een mooie zeekano, dat is tenslotte het echte werk....
Hieronder 2 video's die mijn broer op YouTube heeft staan.