zaterdag 30 april 2011

27 april 2011 tweede impressie VKN Svalbard

's avonds een 2e rondje met de VKN Svalbard gedaan.
Het waaide een bovenkant windkracht 4 en doordat ik de vorige keer al heel snel slapende voeten en daarna slapende benen kreeg besloot ik om een beetje in de buurt rond te varen. Eerst tegen de wind in naar de steenfabriek, weer onder de kraan doorgeslalomd en toen met de wind mee weer terug, een rondje door het haventje van Wijk, mooi in rustig water wat kunnen sturen. Toen weer met de wind mee naar de boei bij de splitsing van de Maas richting Neder-Hemert en Heusden. Om de boei heen en toen naar het strandje dichtbij om even de benen te strekken en naar de rugband te kijken, die zat aan een kant niet helemaal goed vast. Op het strandje me boven het achterdek gehesen en toen ik op wilde staan zakte ik gelijk door mijn slapende rechterbeen heen en lag dus met kano en al half in het water.
Ik blij dat ik er niemand was.
Na dit natte uitstapje even zitten denken wat ik eraan kon doen en toen met de km-stand van de GPS voor het spatzeil eens tegen de wind in hard gaan varen, ik kwam hierbij aan iets van 9,5km/h en stevig doorpeddelend aan een ruime 7. Toen met de wind mee weer terug en sprintend haalde ik net geen 10km/h en stevig doorpeddelend een ruime 8km/h. Dat koste wel kracht, dus ik weet niet hoelang ik boven de 8 kan blijven varen. Bij de boei weer opkanten, een stuurslag rechts en een boegroer links en in plaats van vlak achterlangs de boei te gaan kon ik er nog makkelijk voorlangs. Met de juiste techniek echt een lekker sturende boot dus.
Na nog een rondje door het haventje was ik weer terug bij af.
Klik hier voor een kort filmpje (rechtermuisknop-doel opslaan als)

2011-04-27 18:36 weergeven op een grotere kaart
Uiteindelijk maar een klein uurtje gepeddeld, maar wel veel wijzer geworden. Ik kan gaan nadenken over de zitpositie en daarna hopelijk lekker peddelen en mijn stuurslagen verbeteren. Het resultaat is nu sneller zichtbaar.

vrijdag 22 april 2011

Eerste impressie VKN Svalbard

Met een nieuwe kano wil je maar één ding en dat is uitproberen natuurlijk.
Dus bij de eerste de beste glegenheid naar mijn lokale strandje aan de Maas getogen en voorzichtjes vanachter op het dek de oceaankuip van de Svalbard in gegleden. Een voordeel ten opzichte van de Inua komt hierbij gelijk naar boven, deze wilde als de kano tot de aan de kuip in het water lag heel snel op 1 oor gaan liggen met de lange spitse punt in het water en de v-vorm op de kant. De vlakkere bodem van de Svalbard zorgde hier voor comfortabele stabiliteit dus. Dat kwam mooi uit, want door het mooie weer was het strandje aardig bevolkt met badgasten en ik voelde heel wat ogen in mijn rug priemen. Snel weg dus en wegvarend voelde de Svalbard eigenlijk hetzelfde aan als de Inua. Dat was niet verkeerd, want de Inua is een mooi varende snelle zeekano. Ik had verwacht dat de Svalbard iets zenuwachtiger zou zijn, maar dat lijkt mee te vallen. Na een klein stukje varen even de voetsteuntjes verstellen op een strandje en toen onder de kraan bij de steenfabriek door geslalomd. Hier bleek de Svalbard mooi te reageren op opkanten en de boeg/hek peddelroeren die ik uitprobeerde. Het kan nog allemaal iets soepeler, maar dat ligt aan mijn beperkte capaciteiten en een beetje gewenning op deze eerste kilometer.
Daarna een stuk rechtuit voorbij Veen, waarbij ik het idee had dat de snelheid hetzelfde was als ik gewend was. Een nadeel kwam wel tevoorschijn, ik begon slapende voeten te krijgen door de kleine voetsteuntjes. Ik ben de zelfgemaakt blokken schuim gewend waar ik mijn voeten op allerlei manieren op kan laten steunen/bewegen. Misschien komt het ook door gewenning of een randje aan het verder heerlijke en lage schuimzitje. Ik probeerde uit alle macht mee te trappen, om de doorbloeding te verbeteren, maar echt lang helpen deed dat niet. Iets voorbij Veen gestopt om de benen te strekken.

Omdat het mooi weer was even afkoelen in het water, het water was een lekkere temperatuur dichtbij de kant en wat dieper redelijk fris zeg maar. Toen ik eenmaal door was weer terug de kano in met het idee om met een duikbrilletje op om te slaan en kijken hoe ik uit de kleine kuip kon komen. Dat omslaan viel nog niet mee, want ik durfde me in eerste instantie niet te laten vallen. Raar maar waar. Na een paar minuten maar een paar hoge en lage steunen geoefend en toen moest ik toch maar om. Ik lag gelijk uit de kuip en dat viel me mee. Ik merkte wel dat ik mijn orientatie kwijt was en de peddel los had gelaten, wat eigenlijk ook niet hoort....
Na nog een poging eens geprobeerd om weer op te rollen, maar daar ging alles aan mis, ik was volledig de weg kwijt onder water en na een niet zichtbare poging met de peddel kwam ik iets gedraaid in de kuip te hangen, waardoor mijn benen ietwat klemden en in die 0,5 seconden die dat extra duurde raakte ik bijna in paniek. Nog veel te leren dus, maar ik heb geluk, want het water zal de eerstkomende tijd allen maar warmer worden ;)
Korte impressie van dit, hilarisch om terug te zien, gepruts: tobben (Niet voor niets niet naar youtube gezet)
Daarna weer terug, ondertussen een beetje langs steigertjes draaien hier en daar, met nu wat scherper opkanten, waar de Svalbard heerlijk prachtig op reageerde door mooi te draaien. Na een minuutje of 40 weer terug met ontzettend dode benen waar ik maar net op kon blijven staan. Heeft nog de aandacht dus.

Conclusie ten opzichte van de vorige post. Veel overeenkomsten, maar ook positieve verschillen. De nadelen; lastigere instap, voor mij een bijna onmogelijke re-entry op het water (rollen leren dus) en de slapende voeten. (misschien toch weer schuimblokken inbouwen?)

De snelheid is even moeilijk vergelijken door het proberen/verstellen/spelevaren, maar op de eerste indruk lijkt het me minstens vergelijkbaar. En de betere wendbaarheid is het pluspunt op dit moment. Naast de prachtige lijn en kleurcombinatie natuurlijk.


2011-04-20 14:15 weergeven op een grotere kaart

woensdag 20 april 2011

Hollandse glorie: Inuit Inua vs VKN Svalbard

Vorige week nog een rondje gevaren met de Inuit Inua. Daar was verder weinig spannends over te melden, maar naar wat nu best eens zou kunnen is dat het laatste rondje met de Inuit geweest.

De reden? Een hele mooie VKN Svalbard. Ik ben al anderhalf jaar op marktplaats aan het speuren naar een mooie Svalbard en omdat dat toen niet lukte en ik een mooie Inua tegenkwam heb ik die gekocht. Een hele mooie degelijke kano met een mooi verhaal erachter, maar ergens bleef ik een beetje verliefd op de Svalbard. Af en toe kwam er eentje voorbij, maar telkens stond de kleur of prijs me niet aan. Nu opeens stonden er vier tegelijk op marktplaats, waarvan de twee aantrekkelijkste (en dichtbij) bij eenzelfde verkoper. Twee mooie gele Svalbards, een volledig geel met een grote kuip, de andere met een witte bodem en een oceaankuip. De laatste had ook een mooi schuimzitje op de bodem en ondanks mijn bedenkingen over de toch wel kleine instap vond ik deze het mooiste en die is het dus geworden.

Een oceaankuip zorgt o.a. voor een beter bootcontact, maar het nadeel is het lastige in en uitstappen. Tot nog toe vertrek ik altijd vanaf strandjes, dus dat is te doen.



Vanwaar de titel 'Hollandse glorie'? Zowel de Inuit Inua als de VKN Svalbard zijn zeker in ons land bekende modellen die hoog aangeschreven staan op het gebied van vaareigenschappen, kwaliteit en afwerking. Zowel de VKN als de Inuit doen kwalitatief met de beste mee. Een andere overeenkomst is dat het helaas voorbije, maar nog niet vergane glorie is. Door verschillende redenen zijn Kanowerf Arnemuiden (Inuit) en Kanocentrum De Biesbosch (VKN) al een poos gestopt met bouwen. Allebei de kano's zijn van ongeveer hetzelfde bouwjaar, hebben dezelfde lengte, bijna dezelfde breedte, de Inuit 54cm en de Svalbard 55 en het gewicht zou 1 kilo moeten schelen in het voordeel van de Svalbard.
Veel overeenkomsten dus, maar ook wel verschillen.
Op de foto's niet echt zichtbaar, maar in het echt goed te zien, zeker na een blik in de luiken; in de Inuit passen heel wat litertjes meer bagage.


De Inuit staat bekend om de karakteristieke eigenschap dat de volledige lengte gebruikt word in het water. Dit zorgt voor een mooie snelheid en door de scherpe boeg en de lichte V-vorm van de bodem voor een koersvastheid die lastiger te doorbreken is dan de Svalbard die een wat traditionelere lijn heeft met een omhoogstande boeg en een bijna vlakke bodem in het midden. Ook heeft de Svalbard en wat hardere 'wangen'. De Inuit is makkelijk te herkennen aan de waterlijn en de omhoogstaande puntjes, de Svalbard heeft als opvallend kenmerk, de '3-hoekige vorm van het dek'.
Op foto's twijfelde ik soms of ik het wel leuk of apart (beetje hoekige jaren '80 zeg maar) moest vinden, maar in het echt is het zeker in deze kleurstelling een plaatje.

Ik ben er weer blij mee en hoop veel vaarplezier te gaan beleven. De Inuit staat helaas te koop, aangezien deze kano's net iets te groot zijn om in een hoekje te schuiven. Jammer, maar ik zal er met veel plezier aan terug denken.